Όταν βλέπω να φιλοξενείται στην «Εποχή» συνέντευξη του Στράτου Φαναρά, προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της εταιρίας δημοσκοπήσεων «Metron Analysis», η αναδρομή στο παρελθόν είναι υποχρεωτική. Ήταν τότε που, ως φερέλπιδες συνδικαλιστές στην Επιτροπή του 1^ου έτους στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, δεχόμασταν ασφυκτικές πιέσεις στρατολόγησης από τους φτασμένους συνδικαλιστές των περισσότερων παρατάξεων. Ο Στράτος ήταν τότε στέλεχος της Β’ Πανελλαδικής και προσπαθούσε να στήσει φοιτητική οργάνωση στα Γιάννενα. Θυμάμαι μας είχε καλέσει για καφεδάκι στο σπίτι της κοπέλας του και παρά τον πολύωρο συνδικαλιστικό μονόλογό του, διανθισμένο με τσιτάτα των κλασικών του μαρξισμού, δεν τα  κατάφερε με την στρατολόγηση. Από εδώ το πήγαινε, από εκεί το έφερνε, απεραντολογούσε επί παντός επιστητού χωρίς σαφές στίγμα και συγκεκριμένες προτάσεις.

Οι καιροί πέρασαν κι ο Στράτος έφτιαξε την «Metron Analysis, με τα εύσημα του Σημίτη να του ανεβάζουν τις «μετοχές», ασχέτως αν η εταιρία του, όπως κι υπόλοιπες που ασχολούνται με δημοσκοπήσεις πολιτικών κομμάτων και εκλογών, δεν χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης ούτε στον απλό κόσμο ούτε και στο σινάφι τους. Είπα, λοιπόν, κι εγώ, με την ευκαιρία της παλιάς γνωριμίας, να προσπαθήσω να διεισδύσω στον βαρύγδουπο και τεχνηέντως αποστασιοποιημένο δημοσκοπικό λόγο του Στράτου, μήπως και βγάλω κάποιο συμπέρασμα για το πολιτικό του στίγμα. Γιατί, διαχρονικά πλέον, οι δημοσκόποι, έχουν ως κύριο ρόλο την δημιουργία κλίματος που αποσκοπεί στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης κι όχι την ουδέτερη αποτύπωση των μετρήσεων και των τάσεων μια δεδομένη χρονική στιγμή. Και σ’ αυτό το τοπίο ο Στράτος δεν αποτελεί εξαίρεση.

Ας σταχυολογήσουμε, λοιπόν, μερικές χαρακτηριστικές φράσεις από την τελευταία συνέντευξη του Στράτου Φαναρά στην «Εποχή»:       

•  Το τελευταίο εξάμηνο (ο ΣΥΡΙΖΑ), από τα πολύ χαμηλά ποσοστά που σημείωνε, εμφανίζει μια αργόσυρτη άνοδο, η οποία είναι διακριτή, αλλά όχι με τέτοιους ρυθμούς ώστε να εκτιμήσει κανείς ότι στο άμεσο μέλλον θα γίνει μια ισχυρή και ικανή δύναμη, να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Κερδίζει σε επιρροή ωστόσο, κάτι που του επιτρέπει να φιλοδοξεί ότι θα είναι η βασική δύναμη του αντιπολιτευτικού χώρου και μετά τις εκλογές.
•  Περάσαμε από την αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο ξανά στην αντίθεση αριστερά-δεξιά, και βλέπουμε ότι αυτή η νέα αντίθεση έχει ως ηγεμονική δύναμη σήμερα την Κεντροδεξιά που εκφράζει ο Κ. Μητσοτάκης.
•  Η Αριστερά ακόμα βγαίνει στο δρόμο με σημαία το οχτάωρο, την ίδια ώρα που οι νέοι ενδιαφέρονται για την τηλεργασία, το ευέλικτο ωράριο, το τετραήμερο.
•  Νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας χρειάζεται χρόνο. Δεν βλέπω ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που του επιτρέπουν να θεωρεί ότι είναι έτοιμος με εκλογικούς όρους.

Εν κατακλείδι, λοιπόν, μια που ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται χρόνο για να είναι έτοιμος με εκλογικούς όρους, τις σχεδόν σίγουρες πρόωρες εκλογές θα τις χάσει. Η αργόσυρτη άνοδός του μπορεί να τον καταστήσει το πολύ-πολύ αξιωματική αντιπολίτευση. Στη νέα αντίθεση Αριστεράς-Δεξιάς, ηγεμονεύει ο Μητσοτάκης ενώ οι νέοι ενδιαφέρονται για το ευέλικτο ωράριο κι όχι για το απαρχαιωμένο(!) οχτάωρο. Ένας προβεβλημένος δημοσκόπος προδικάζει το αποτέλεσμα των εκλογών, προβάλει τον Μητσοτάκη ως απόλυτα κυρίαρχο του πολιτικού σκηνικού και την Αριστερά ως απαξιωμένο ιδεολογικό μοντέλο μακριά από τους νέους. Απόψεις ατάκτως ερριμμένες, έωλες πολιτικά αλλά και δημοσκοπικά, αν λάβει κανείς υποψη του ότι η Αριστερά κι ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει πολύ υψηλότερα στους νέους σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία. Απόψεις κομμένες και ραμμένες στο νεοφιλελεύθερο αφήγημα, που προετοιμάζουν την κυρίαρχη άποψη που θα καλλιεργηθεί στο προεκλογικό τοπίο και προβάλουν τον Μητσοτάκη ως το απόλυτο φαβορί του πολιτικού παιχνιδιού. Καμιά κουβέντα για την ακροδεξιά εκτροπή στα δικαιωματικά ζητήματα, στο νέο εργασιακό μεσαίωνα, στην δικτατορία των μπάτσων στα Πανεπιστήμια, στις δολοφονικές επαναπροωθήσεις μεταναστών, στην ολοκληρωτική μονοκαλλιέργια των ΜΜΕ και στην συνολική φαύλη, ακροδεξιά διαχείρηση της μητσοτακικής εξουσίας. Κάτι  καλύτερο θα μπορούσε κανείς να περιμένει από τον παλιό σύντροφο Στράτο Φαναρά…