H εξουσία του γκλοπ χτυπάει και βουλευτές
Είσαι ΜΑΤατζής. Κατά τη διάρκεια της δουλειάς σου, χτυπάς μία βουλεύτρια του ελληνικού Κοινοβουλίου. Της ρίχνεις αγκωνιά και της μαυρίζεις το μάτι. Γυρνάς κανονικά σπίτι σου και την επόμενη μέρα είσαι ξανά στην υπηρεσία, χωρίς καμία κύρωση ή επίπληξη. Πώς νιώθεις; Παντοδύναμος, ότι δεν μπορεί να σε πειράξει κανείς. Πιθανόν να καμαρώνεις κιόλας, να το πεις στην παρέα σου σε στυλ καφρομαγκιάς και «ξέρεις ποιος είμαι εγώ». Την επόμενη φορά στον δρόμο, είναι πολύ πιθανό να κάνεις χειρότερα. Ποιος να σου πει τι.
Ανάμεσα στους χθεσινούς ξυλοδαρμούς και την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στη διαδήλωση για τον Νίκο Σαμπάνη, που όπως καταγγέλλεται έστειλαν τουλάχιστον δύο άτομα στο νοσοκομείο, ένας αστυνομικός έσπρωχνε και χτύπησε μέλος του Κοινοβουλίου, με αγκωνιά στο μάτι της. Αυτή είναι μία φράση που θα πρεπε να χτυπάει πολλαπλά καμπανάκια. Στην εποχή των λυμένων χεριών, αντιμετωπίζεται, στην καλύτερη ένα ακόμα κρούσμα αστυνομικής βίας. Λέμε στην καλύτερη, γιατί για τους «καταδικάζουμε τη βία» είναι απλά μία ηλιόλουστη Τρίτη. Για την κυβέρνηση και την ΕΛ.ΑΣ το περιστατικό δεν υπάρχει.
«Εγώ περπατούσα στα δεξιά της πορείας και έρχεται ένας άνδρας των ΜΑΤ και με σπρώχνει. Του λέω “μη με σπρώχνεις”, συνεχίζει και μου ρίχνει αγκωνιά στο μάτι. Toυ είπα ότι είμαι βουλευτής και η απάντηση ήταν “δεν με νοιάζει”. Δεν ξέρω βέβαια αν δεν έλεγα την ιδιότητα μου αν θα συνέχιζε. Μετά από 3 λεπτά υπήρχε επίθεση και σε μία δικηγόρο, την Αναστασία, χωρίς λόγο» δήλωνε μεταξύ άλλων η Μαρία Απατζίδη, του ΜέΡΑ25 στο TPP, αμέσως μετά την επίθεση. Λίγες ώρες αργότερα, εμφανίστηκε στην εκπομπή Kontra24, με εμφανή τραύματα στο πρόσωπό της.
Δεν ξέρω, ίσως να υπάρχει και μία δικαιολογία για το πώς οι αστυνομικοί που της επιτέθηκαν ήταν σε «άμυνα». Ίσως η επίδειξη της βουλευτικής της ταυτότητας να θεωρήθηκε όπλο, όπως τα «τρικάκια». Ίσως, στα πλαίσια της «αναλογικότητας της βίας», το «μη με σπρώχνεις» να θεωρήθηκε επιθετικό και η αγκωνιά στο μάτι αμυντική κίνηση. Πόσοι ΜΑΤατζήδες τραυματίστηκαν από αυτή τη φράση της; Ίσως να ισχύει το «τι γύρευε βουλεύτρια σε διαδήλωση» ή το μπλοκ του κόμματος να πέταξε 150 μολότοφ. Κάποιος λόγος θα υπάρχει να είμαστε κι εδώ #με_την_αστυνομία.
Βγαίνει λοιπόν μία βουλεύτρια και καταγγέλλει επίθεση από αστυνομικό, εμφανίζεται στην τηλεόραση με μαυρισμένο μάτι και δεν κουνιέται φύλλο από την Πολιτεία. Το μόνο που έχουμε είναι μία ανακοίνωση από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών που υποστηρίζει μεταξύ άλλων, πως: «Οι πορευόμενοι αγνόησαν την ανωτέρω έκκληση και οι Αστυνομικές Δυνάμεις που είχαν τοποθετηθεί στο σημείο, προκειμένου να οριοθετήσουν την πορεία, με κατάλληλες κινήσεις και περιορισμένη χρήση δακρυγόνων, απώθησαν τους συγκεντρωμένους και αποκαταστάθηκε με ασφάλεια η κυκλοφορία των οχημάτων στην οδό Σταδίου, η οποία είχε διακοπεί επί πεντάλεπτο».
Oι κατάλληλες κινήσεις περιγράφονται σε αυτό το βίντεο:
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΛ.ΑΣ δεν μπήκε καν στον κόπο να επινοήσει «επεισόδια» προκειμένου να δικαιολογήσει αυτές τις εικόνες.
Μπορεί να έχει «κανονικοποιηθεί» η βία ενστόλων χούλιγκαν που στέλνει πολίτες στο νοσοκομείο, μπορεί οι ειδήσεις για τη βίαιη καταστολή κινητοποιήσεων να είναι αναμενόμενες, μπορεί μία αγκωνιά στο πρόσωπο να είναι πταίσμα μπροστά σε σφαίρες η σπασμένα άκρα, αλλά όπως και να το κάνουμε, το να βγαίνει δημόσια μία εκλεγμένη εκπρόσωπος των πολιτών στο Κοινοβούλιο χτυπημένη από χέρι «οργάνου της τάξης», δεν είναι φυσιολογικό σε μία χώρα που θέλει να λέγεται δημοκρατική. Όπως της είπε και ο αστυνομικός, «δεν τον νοιάζει» η θέση της, ίσως ο θεσμός γενικότερα. Κάτι ανάλογο είχε καταγγείλει και ο Γιάνης Βαρουφάκης για τη συγκέντρωση του Εφετείου, την ημέρα της καταδίκης της Χρυσής Αυγής. «Αφού άρχισαν τα δακρυγόνα, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν αποφάνθηκα σε άνδρα των ΜΑΤ: “Μην ρίχνετε άλλο, να απομακρυνθούν οι μεγαλύτεροι’. ‘Αντε γ…” μου απαντά. Του είπα ότι είμαι βουλευτής. “Άλλος ένας λόγος να σε γ… αρχ…” μου απαντά». Ενώ λίγες εβδομάδες αργότερα, την ημέρα των κινητοποιήσεων του Πολυτεχνείου, προπηλακισμούς είχε δεχθεί ο βουλευτής του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, με αστυνομικούς να του σκίζουν το πουκάμισο.
Όπως έλεγε και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, που από τη σιωπή του καταλαβαίνουμε ότι δύσκολα θα πάρει τηλέφωνο την κ.Απατζίδη να τη «στηρίξει ανθρώπινα» και δεν έχει διατάξει ούτε ΕΔΕ ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι ένα μήνυμα συμβολικό. Σκεφτείτε απλά των ΜΑΤατζή και τη διμοιρία του. Τη Δευτέρα χτύπησαν πολίτες και μία εκπρόσωπό τους, την Τρίτη δεν λαμβάνουν ούτε «επίπληξη». Σιωπή και «τα κάναμε όλα σωστά» από τους ανωτέρους τους. Τι τους κρατάει για να χτυπήσουν το ίδιο και χειρότερα την επόμενη φορά; Μπορούν να κάνουν και τη φιγούρα τους μεταξύ τους και αλίμονο στον οποιονδήποτε βρεθεί στο διάβα τους. «Δεν τους νοιάζει» ποιος και ποια.
Έχουμε καταλάβει πόσο ψηλά τοποθετεί η κυβέρνηση την εξουσία του γκλοπ και του ξύλου. Από χθες, ελλείψει κάποιας αντίδρασης, καταλαβαίνουμε το πώς αυτή η εξουσία τοποθετείται και πάνω από το βουλευτικό αξίωμα. Τα τραύματα πολιτών, επωνύμων και μη όμως, είναι όλης της κοινωνίας.
