Ο Μάκης Βορίδης ο «άνθρωπος με το τσεκούρι», ο πρώην γραμματέας της νεολαίας της ΕΠΕΝ, τάχθηκε υπέρ του χημικού ευνουχισμού των παιδοβιαστών. Μια πρόταση που δραπετεύει μέσα από τα εργαστήρια απάνθρωπων πειραμάτων του αρχιναζιστή εγκληματία πολέμου του Γιόζεφ Μένγκελε. Η πρόταση του μας μεταφέρει σ’έναν κόσμο που ούτε οι χειρότεροι εφιάλτες μας δεν τολμούν να εμφανίσουν. Έναν κόσμο μίσους και αντεκδίκησης, ένα reality show ευφάνταστων τιμωριών των εγκληματιών και των «καθαρμάτων» αυτής της κοινωνίας.

O Μάκης Βορίδης απελευθερώνει τα άγρια ένστικτα μας και μας δίνει πίσω την «απόλαυση» της αντεκδίκησης και του κοινωνικού λιντσαρίσματος. Άξιος στον ρόλο του ιεροεξεταστή που τόσο του ταιριάζει, προτείνει η κοινωνία μας να γίνει ο εξολοθρευτής άγγελος για όλους αυτούς που οι πράξεις τους είναι απεχθείς και αποτρόπαιες. Να απαντήσουμε στην απάνθρωπη συμπεριφορά τους με απάνθρωπες αντεκδικήσεις. Και σιγά-σιγά να «γλυκαθούμε» από αυτή την «απολαυστική» σαδιστική ρεβάνς και ν’αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε και ν’αμφιβάλουμε για το πόσο δίκαιες είναι οι ποινές που προβλέπονται για έναν έμπορο ναρκωτικών, για έναν ληστή, ή για έναν δολοφόνο. Να σκεφτόμαστε ότι μόνο η επαναφορά της ποινής του θανάτου θα τους εξαγνίσει και θα απολυμάνει την κοινωνία μας από τα άγρια εγκλήματα τους. Ο θάνατος τους είναι μια δίκαιη λύση.

Ο δρόμος του Βορίδη είναι ο δρόμος της ακροδεξιάς που μισεί και εκδικείται. Είναι ένας δρόμος που ξεκινά από τον παιδοβιαστή, όμως μέσα από σκοτεινές διαδρομές συναντά τον Ζακ Κωστόπουλο, τον Παύλο Φύσσα, τον Βασίλη Μάγγο, τον Νίκο Σαμπάνη και καταλήγει στον Εβραίο, στον πρόσφυγα και στον μετανάστη. Είναι ο δρόμος του ρατσισμού που αποκτηνώνει, μιλά για εκδίκηση σε βάρος συγκεκριμένων στοχευμένων ομάδων αφήνοντας άθικτες τις δομές της κοινωνικής αδικίας.

Αυτός ο δρόμος, εξασφαλίζει στον Βορίδη και στην προνομιούχα upper class στην οποία ανήκει και για την οποία μάχεται, την διαιώνιση της εξουσίας και των προνομίων τους. Υποδεικνύουν στους φτωχούς ανθρώπους της στέρησης και της ανέχειας, συγκεκριμένες ομάδες που δήθεν ευθύνονται για την φτώχεια και την κοινωνική περιθωριοποίηση τους.

Και τους προτείνουν ως λύση το λιντσάρισμα τους. Οι φτωχοί εναντίον των φτωχότερων. Οι περιθωριοποιημένοι εναντίον των χειρότερα περιθωριοποιημένων. Για να εκτονωθούν και ν’ αφήσουν ήσυχο τον Βορίδη και το σύστημα του να συνεχίσει να ασελγεί επάνω τους και να τους βιάζει. Οι «καταραμένοι» αυτής της κοινωνίας δεν πρέπει να ξυπνήσουν και να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν και τα έχει υπεξαιρέσει ο Βορίδης κι η τάξη του.

Πρέπει να μάχονται μεταξύ τους σ’έναν εμφύλιο πόλεμο που διαιωνίζει την αδικία και την εκμετάλλευση που υφίστανται και κάνει τους κάθε λογής Βορίδηδες να χαμογελούν και να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, αφού η ταξική υπεροχή και επιβολή τους δεν αμφισβητείται.