Στο τριήμερο της 25^ης Μαρτίου συνέβη ένα ιδιαίτερο και σημαντικό γεγονός: η ιστορική ταβέρνα της Θεσσαλονίκης «Τομπουρλίκα» –η «γεματούλα», η «αφράτη», που προέρχεται από την τούρκικη λέξη tombul και είναι τίτλος παλιού σμυρναίικου τραγουδιού του Παναγιώτη Τούντα– μετά από δεκαετίας λειτουργίας σε τρεις διαφορετικούς χώρους στην Θεσσαλονίκη, απέκτησε και θερινή στέγη στο Χόρτο της Μαγνησίας. Η «Τομπουρλίκα στο Χόρτο», λοιπόν, έκανε τα εγκαίνιά της κι αποτέλεσε ένα γεγονός μεγάλης μουσικής και κινηματικής εμβέλειας, μιας και συγκέντρωσε πολύ κόσμο από τον Βόλο, την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα που συνδυάζει σε ποικίλες δόσεις τη στράτευση στην Αριστερά, στο Κίνημα αλλά και στο καλό ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι.

Ο καιρός ήταν υπέροχος κι ακόμα πιο υπέροχες ήταν οι συναντήσεις με συντρόφισσες και συντρόφους που είχα να δω για αρκετά χρόνια, από την ΑΚΟΑ, το Φόρουμ και τα πρώτα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με παρέες νέων παιδιών από την Αναμέτρηση και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων στα εγκαίνια είχαν κάποια παλιότερη σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που διακόπηκε το καλοκαίρι του 2015, απλοί ψηφοφόροι, οργανωμένα μέλη, στελέχη πρώτης γραμμής, γραμματείς οργανώσεων. Ήταν κάτι σαν παρασυνέδριο του πρώην ΣΥΡΙΖΑ, με έντονη μουσικοχορευτική και συντροφική διάθεση, τις παραμονές μάλιστα του μοντέρνου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία που προσπαθεί πλέον να προσομοιάσει τα άλλα αστικά κόμματα, τουλάχιστον ως προς την εκλογή του αρχηγού. Και στις κουβέντες που γινόταν στις παρυφές των εγκαινίων υπήρχαν όλες οι αποχρώσεις:

•  «Έχω φτάσει στην ακραία πολιτική κατάντια να σκέφτομαι να ψηφίσω με μοναδικό γνώμονα να καταργηθεί ο νόμος Χατζηδάκη. Με το σκεπτικό ότι μια κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι, έστω και λίγο, καλύτερη από αυτά τα απερίγραπτα που ζούμε στα χρόνια του Μητσοτάκη».
•  «Γιατί άραγε ο Τσίπρας επιμένει εμμονικά στην αλλαγή του τρόπου εκλογής του προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ βλέπει ότι, από τη μια, θα χάσει επικοινωνιακά πέφτοντας βορά των ΜΜΕ κι, από την άλλη, θα διαρρήξει κάθε πολιτική επικοινωνία με πολλά ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Διότι το πάλαι ποτέ χρυσό παιδί της Αριστεράς έχει χάσει κάθε αριστερό αισθητήριο, πάσχει από ηγεμονικό ντελίριο και είναι πλέον μαριονέτα της σημιτικής εκσυγχρονιστικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία».
•  «Έχω έτοιμο το μοντέλο για το πώς θα ψηφίσουμε: στις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική ψηφίζουμε ΜέΡΑ25 για να περάσει το όριο του 3%. Παρότι ο Βαρουφάκης είναι ψωνάρα, ήταν ο μόνος που χόρεψε στο ταψί κάτι απίθανα τυπάκια των Βρυξελλών, μπροστά στα οποία άλλοι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες χτυπούσαν προσοχές. Έστω για την μαγκιά του, λοιπόν… Και για τα λίγα πιτσιρίκια του ΜέΡΑ25 που έρχονται με το πανό τους στις συγκεντρώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στις δεύτερες εκλογές, βλέπουμε πως θα έχει διαμορφωθεί το τοπίο και πράττουμε αναλόγως. Ωραίο κριτήριο θα μου πείτε… εξόχως πολιτικό. Αν μου βρείτε εσείς καλύτερη λύση, μετά και τα συνεδριακά ξεφτιλίκια του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, να την ακολουθήσω. Άλλωστε πέρασαν ανεπιστρεπτί οι καιροί που ψηφίζαμε με την ψυχή μας…»
•  «Η Ομπρέλα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Παλιοί σύντροφοι με αγώνες και κύρος έχουν καταλήξει “έξω-φύλα-ρούχα” όπως λέγαμε παλιά στο ποδόσφαιρο. Και κάτι πασοκάρες ολκής να τους λοιδορούν και να τους προγκάρουν. Κι ο αρχηγός να το παίζει Πόντιος Πιλάτος γιατί φαίνεται ότι αυτά τα αριστερά στελέχη του έγιναν αρκετά ενοχλητικά».

Αυτά και πολλά άλλα διαμείφθηκαν στο περιθώριο των εγκαινίων της Τομπουρλίκας που ξεκίνησαν μεσημέρι, πήγαν μέχρι αργά το βράδυ και συνεχίστηκαν και την επόμενη μέρα. Αναμενόμενο χαϊλάιτ, το χορευτικό σόλο της επιβλητικής Ελένης στη «Σμυρνιά», όπου η μοναχική βασίλισσα της σαλονικώτικης νύχτας έδωσε και πάλι τα ρέστα της! Και δεν θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα το τριήμερο παρά με μια εκδρομή μνήμης και σεβασμού στο νησάκι Τρίκερι, στον μυχό του Παγασητικού, όπου εξορίστηκαν από το 1948 έως το 1953 περίπου 5000 γυναίκες, συγγενείς Αριστερών, από τους νικητές του εκδικητικού μετεμφυλιακού κράτους, πολιτικούς προγόνους της σημερινής μητσοτακικής δεξιάς.