Το κυβερνητικό δρώμενο στις 17 Νοεμβρίου του 2020
Τον τελευταίο χρόνο ζούμε το υποκειμενικό φαντασιακό της κυβέρνησης. Ζούμε τα νομοθετήματα και τις πολιτικές της πράξεις, αλλά εκ παραλλήλου ζούμε «το φαινόμενο της ψευδαίσθησης της αλήθειας» που την διακατέχει.
Όλα θα ήταν κατανοητά αν έλεγε σταράτα: «Δεν γουστάρουμε την Εθνική σας Αντίσταση, τις εξορίες σας, το Πολυτεχνείο, τους ήρωές σας, τη δύναμη των αφηγημάτων σας. Γι΄ αυτό τέλος για φέτος.» Τουλάχιστον στις ΗΠΑ εκατομμύρια ακροδεξιοί μαζί με τον «πρόεδρο» δεν διστάζουν να δείξουν ότι είναι «αυτό που είναι».
Αυτή την περίοδο τα γεγονότα κι ο ορθολογισμός έχουν σημασία και πρέπει να έχουν σημασία. Δεν γίνεται συνεχώς να προσποιούμαστε ότι δεν τρέχει τίποτα. Χθες ζήσαμε μιας πεντάρας χούντα. Πετσόκοψαν το Σύνταγμα, απαγόρευσαν, ηττήθηκαν, χτύπησαν. Αιμάτωμα στο κεφάλι, κάκωση στον πνεύμονα, άνθρωποι που δεν συμμετείχαν καν να κακοποιούνται και να συλλαμβάνονται ο ένας ένα άλλος, ένα όργιο βίας με ξυλοδαρμούς. Καθιστώντας το Πολυτεχνείο εκ νέου σύμβολο, ενός άλλου αγώνα.
Κι όλα αυτά, ενώ μετράγαμε τις νέες δεκάδες νεκρών από covid κι ακούγαμε τους γιατρούς, του ενός νοσοκομείου μετά του άλλου, να δηλώνουν απεγνωσμένα ότι δεν δύναται άλλο να κάνουν το αδύνατο δυνατό. Διότι ΜΑΤ παντού, ΜΕΘ πουθενά.
Το ίδιο βράδυ πάντως, η κυβέρνηση έχοντας λάβει μεγάλη ικανοποίηση από τους χειρισμούς της, δήλωσε με ανακοίνωσή της ότι δεν αναγνωρίζει ως κοινωνία το 39+1,33 των ψηφοφόρων -δηλαδή όσους και όσες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ ή ΜέΡΑ25-. Αλλά το αναγνωρίζει ως μέτωπο κατά της κοινωνίας.
Ωραία… Κι αυτό που έρχεται με ταχύτητα κατά πάνω της Δημοκρατίας δεν είναι τριαξονική νταλίκα αλλά μια ωραία πεταλούδα.