Μέρες που είναι, ας πάμε στα χρόνια της Επανάστασης. Στα 1822. Τότε που οι επαναστατημένοι συγκεντρώνονταν στην Επίδαυρο και ψήφιζαν το πρώτο σύνταγμα του ελεύθερου τόπου τους.  Ήταν η Πρώτη Εθνοσυνέλευση που άφησε σαν παρακαταθήκη το κείμενο της “Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος”.

Η Συνέλευση ενέκρινε το προσωρινό πολίτευμα της Ελλάδας, όπου στα 7 τμήματά του, τα 10 κεφάλαιά του και τα 107 άρθρα του, ανάμεσα στα άλλα, κήρυσσε την ανεξιθρησκία και αναγνώριζε ως επικρατούσα θρησκεία την ορθόδοξη ανατολική, εξασφάλιζε την ισότητα των πολιτών απέναντι στον νόμο, καθιέρωνε την ελευθερία του Τύπου και αναγνώριζε ότι πολίτες της χώρας με ίσα δικαιώματα είναι «όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν», αλλά και «όσοι έξωθεν ελθόντες, κατοικήσωσιν, ή παροικήσωσιν εις την επικράτειαν της Ελλάδος» και «έχουσι την επιθυμίαν να γίνωσιν Ελληνες».

Σήμερα, 200 χρόνια μετά, κάποιοι απόγονοι εκείνων των Ελλήνων αποφάσισαν να διώξουν από τη χώρα ένα παιδί που ήρθε κυνηγημένο στον τόπο τους, πήρε μέρος σε αυτό που μάθαμε να ονομάζουμε ελληνική Παιδεία, διδάχθηκε την Ιστορία τους, έμαθε για την Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και είχε την επιθυμία να “γίνωσι  Έλληνας”. Σήμερα, 200 χρόνια μετά, κάποιοι αποφάσισαν να ακυρώσουν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο όσα υποτίθεται ότι το κράτος τούς κληρονόμησε γραπτώς από την Επανάσταση του ’21.

Δεν είναι μόνο ανθρωπιστικοί οι λόγοι που ο Σαϊνιού πρέπει να μείνει εδώ. Είναι και ιστορικοί. Και μάλιστα, αυτή την ιστορική ευθύνη την έχουν πρώτοι απ’ όλους οι “πατριώτες” με τους μεγαλόσταυρους, τους δεκάρικους και τις παράτες. Αυτοί με το αναλλοίωτο dna, που ανάθεμα κι αν κράτησαν κάτι από τη Χάρτα του Ρήγα κι από την Προσωρινή Διοίκηση της Επιδαύρου. Αυτοί έχουν την ευθύνη και σε αυτούς πέφτει όλη η ντροπή μιας απέλασης που δεν πρέπει να γίνει.