Ισχυρίζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση ότι έχουμε μια κυβέρνηση Υποκόσμου. Λέει ότι ο μηχανισμός μαζικών υποκλοπών όχι μόνο δεν υπέκρυπτε «εθνικό» λόγο αλλά πολλές φορές ούτε καν κάποιον «ευρύτερα πολιτικό». Οπότε απομένει ο παραδοσιακός σκοπός, δηλαδή ο εκβιασμός για τα φράγκα …

Άλλο όμως πράκτωρ κι άλλο εισπράκτωρ, όπως έχει ξεκαθαρίσει κι ο Θ. Βέγγος. Προσωπικώς, δυσκολεύομαι ακόμη να δεχτώ ότι η κυβέρνηση των Αρίστων υπό την ηγεσία του πιο λαμπρού διανοούμενου της χώρας (Ω, καμάρι της Αρβελέρ), περιέπεσε σε μεθόδους και σκοπεύσεις Υποκόσμου. Ίσως να πρόκειται για παρεξήγηση λόγω συνήχησης!

Ίσως να είναι κυβέρνηση Ιπποκόσμου, δηλαδή αλογομούρηδων!

Προμνημονιακώς ενθυμούμαι …

Η κυβερνητική παράταξη ευρισκομένη εν κινδύνω πάντα θυμάται τον παλιό καλό εαυτό της κι από τον Αλογοσκούφη της αναζητά τον νέο της Αλογομούρη! Δεν αναφέρομαι φυσικά σε τυχόν δυσειδή φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά ούτε στην ιδιότητα του φιλίππου.

Ο όρος έλαβε νέο νόημα κατά την εποχή του Χρηματιστηρίου από «επενδυτές» που κυνηγούσαν κάτι «καλά χαρτιά» που κάλπαζαν. Από τα κλωνάρια και τα λαναρόχαρτα του Σημίτη και του «αλογομούρη» Παπαντωνίου βρεθήκαμε τσιφ στην δημιουργική λογιστική και την εκτεταμένη επιχείρηση εξαγοράς πολιτικής επιρροής του καθ. κ Αλογοσκούφη. Η κατάληξη ήταν προβλέψιμη γιατί «ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο»!

Ο σημερινός καθ κ Σταικούρας εμφανίζει το ίδιο σύνδρομο ανωτερότητας με τον σοβαροφανή καθ κ Αλογοσκούφη. Εκείνος τόνιζε στην κ Βάσω Παπανδρέου ότι δεν θα έπρεπε να τον παρενοχλεί δεδομένου ότι είχε υπερτερήσει αυτής στο εκλεκτορικό της ΑΣΟΕΕ, όταν διεκδικούσαν την ίδια θέση. Το υπεράνω υφάκι εκείνου του μάγου του Καραμανλισμού, εξαφανίστηκε το 2009 κι έκτοτε γίνονται έρευνες που να εχάθη τόσο τάλαντο.

Στην συζήτηση για τον προϋπολογισμό η στριμωγμένη με τα υποκλοπικά Κυβέρνηση, μόνον που δεν ανέκραξε «Πέστε πόσο κάνει επιτέλους η Δημοκρατία σας να σας δώσουμε κάτι παραπάνω!» Θα σου δώσω όσο-όσο, να της κάνω μια μελανιά … λένε τόσο στην αγορά του Αλ Χαλίλι όσο και στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ακραιφνώς φιλελεύθεροι

Μετά το food pass ο κύριος καθηγητής θα έπρεπε πλέον να παραχωρήσει την θέση του στον εξέχοντα νομικό, κι όχι μόνο, κ Αυτιά, τον γκουρού της επιδοματολογίας και γενικώς  της πολιτικής ψιχουλολογίας.

Πολλοί εστίασαν στην πρόκληση με το 600άρι στους ένστολους που ήταν η πρώτη σταγόνα της βροχής κι αμέσως άνοιξαν «Ομπρέλα». Προφανώς μέχρι τις εκλογές και λίγο-λίγο  προκειμένου να φτουρήσει επικοινωνιακά, θα πάρουν όλοι το κατιτίς τους. Κανείς δεν «ταΐζει» τον Δεκέμβρη για να χορτάσσουν τον Απρίλη.

Από το καλοκαιράκι γράφουμε επιμόνως πως ό,τι και να γίνει ο Μητσοτάκης-τέλος και το ενδιαφέρον εστιάζεται πια στο παρακάτω, που δεν έχει δείξει. Ωστόσο αυτό το λέμε εμείς και όχι εκείνος που δεν δείχνει να το έχει πάρει απόφαση Εξάλλου από τις ακριβείς συνθήκες αποχώρησης μπορεί να κριθεί το μέλλον του κι η πιθανότητα επανάκαμψης. Άλλο να φύγει κλωτσηδόν κι άλλο να πέσει ενδόξως ως θύμα της δόλιας απλής αναλογικής και του εμμονικού με το παλιοτηλέφωνο του, κ. Ανδρουλάκη.

Προβλέπαμε λοιπόν τον Αύγουστο: « Άρα θα κάνει τον Κινέζο και θα εξαντλήσει την θητεία του τάζοντας, δωροδοκώντας, απειλώντας, τρομάζοντας, πολώνοντας. Έτσι θα διεκδικήσει την όποια πιθανότητα του έχει απομείνει …» Κι από ό,τι φαίνεται τα πράγματα μέχρι τις εκλογές είναι προδιαγεγραμμένα.

Τα αξιολάτρευτα διυλιστήρια θα στερηθούν κάποια κέρδη αλλά τα λεφτά τους θα πιάσουν τόπο! Οι ψηφοφόροι κραδαίνοντας τις διπλές και τρίδιπλες εκλογές, εξασφάλισαν ένα πενηνταράκι κατ’ άτομο τον μήνα. Όλα αυτά μέχρι τον Ιούλιο που θα έχουν τελειώσει όλες οι εκλογές. Μετά στις Περιφερειακές ας πεινάσουν ή ας τους ταΐσει ο Πατούλης.

Δηλαδή τι θέλατε να ξανάρθει ο λαϊκιστής ο Τσακαλώτος και οι φιλελεύθεροι να του φυλάνε αμεταχείριστα τα 37 δις;