… Τι να λέμε τώρα; Ο κόσμος μας κουράστηκε…

Τόσα χρόνια τώρα, η δυστυχία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων έχει περάσει μπροστά από την πόρτα του… Πόσο να αντέξει;

Μπούχτισε…. απηύδησε.. δεν αντέχει άλλο να ακούει για τη δυστυχία, να βλέπει την δυστυχία… να ζει τη δυστυχία

Ο κόσμος μας κουράστηκε, αλλά παραμένει ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ. 

Τότε, κάποιοι λίγοι, μας έλεγαν να πνίξουμε τους δυστυχισμένους στη θάλασσα. Τώρα θέλουν να τους κάψουν. Τι άνθρωποι είναι αυτοί που φωνάζουν “κάψτε τους”;… Τι άνθρωποι είναι αυτοί που προσπάθησαν να κάψουν ανθρώπους; Τι σχέση έχουν με εμάς;

Αυτή είναι η διαφορά των ΑΝΘΡΏΠΩΝ, από τα ανθρώπινα τέρατα:

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, αν χρειαστεί, στην ανάγκη, θα σφίξει τα δόντια και θα κάνει το ίδιο που έκανε και τότε. Γιατί το έχει ξανακάνει!

Και το ανθρώπινο τέρας θα κάνει το ίδιο που έχει ξανακάνει. Αλλά αυτό που θα κάνει δεν θα είναι ανθρώπινο!