Μεγάλη συζήτηση έγινε στα μεγάλα κεντρικά ΜΜΕ, για την “αστυνομοκρατία” που τις ημέρες του Περιφερειακού συνεδρίου, έζησε η πόλη της Μυτιλήνης (και γιατί όχι, όλο το νησί).

Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να παρουσιάσουμε την κατάσταση, έτσι όπως ακριβώς έγινε, όχι τόσο για τους κάτοικους της πόλης, που την έζησαν και την γνωρίζουν, αλλά για τους φίλους στην υπόλοιπη χώρα.

Αρχικά να συμφωνήσουμε ότι η άφιξη στη Λέσβο, ολοκλήρου σχεδόν του υπουργικού συμβουλίου και η παραμονή των υπουργών τόσο στην πόλη, όσο και στους χώρους του συνεδρίου, αναγκαστικά, σημαίνει και μέτρα φύλαξης τους και άρα αναστάτωση της καθημερινότητας της ζωής της πόλης και των πολιτών.

Στην περίπτωση του συνεδρίου που έγινε στη Μυτιλήνη, μέχρι και την δεύτερη ημέρα το απόγευμα που θα ερχόταν και θα μιλούσε ο πρωθυπουργός, αυτή η αναστάτωση ήταν η ελάχιστη δυνατή. Οι εργασίες του συνεδρίου, επιλέχτηκαν να γίνουν στον άξονα Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Λέσχη αξιωματικών, σε ένα χώρο δηλαδή που δεν βρίσκεται στο κέντρο της πόλης (που είναι η προκυμαία), αλλά ταυτόχρονο ήταν και εύκολα προσβάσιμος για τους συμμετέχοντες.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι για όλο αυτό το διάστημα, η αστυνομική παρουσία στην πόλη ήταν η συνηθισμένη. Προφανώς υπήρχε αυξημένη αστυνομική παρουσία στον άξονα που γινόταν το συνέδριο, χωρίς όμως να επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο η κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών.

Αρκετοί από τους υπουργούς που συμμετείχαν στο συνέδριο έκαναν διάφορες επισκέψεις σε χωριά της Λέσβου (Καλλονή, Βρίσα, Πλωμάρι, Πολυχνίτο κλπ) ή ακόμα και για φαγητό, στις ταβέρνες της πόλης και των γύρω χωριών, τις περισσότερες φορές, χωρίς, εμφανή, τουλάχιστον, αστυνομική παρουσία και αυτό είναι κάτι που μπορεί να το βεβαιώσει ο κάθε ένας και η κάθε μία που έτυχε να συναντήσει στον δρόμο του κάποιον.. υπουργό.

Τα πράγματα άλλαξαν, από το απόγευμα της Πέμπτης, την ημέρα δηλαδή που θα μιλούσε στην Γενική Γραμματεία ο Αλ. Τσίπρας.

Να πούμε αρχικά για τις περίφημες “17 διμοιρίες” των ΜΑΤ που ήλθαν στο νησί. Εδώ υπάρχουν δύο γεγονότα.

Η επίσημη διάψευση: οι διμοιρίες ήταν συνολικά 7, από τις οποίες οι 2 είναι μόνιμα στο νησί, λόγω της ύπαρξης του ΚΥΤ της Μόριας, οι άλλες δύο ήταν αυτές που ήλθαν να αντικαταστήσουν τις πρώτες, Αρα ήλθαν στο νησί 3 μη “προγραμματισμένες” διμοιρίες.

Η πραγματικότητα: 17 διμοιρίες, σημαίνει 17 λεωφορεία των ΜΑΤ, που όσο και να τα μέτρησε και ο πιο κακοπροαίρετος Μυτιληνιός δεν τα βρήκε πουθενά κρυμμένα!

Σε όλη την διάρκεια που έμεινε στην πόλη ο πρωθυπουργός, αναστάτωση, υπήρξε σε δύο πολύ συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα και για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Από τις 4.30 έως περίπου τις 5.30 – 6.00, όταν έγινε αλλαγή στο  πρόγραμμα έλευσης του Αλ. Τσίπρα και πήγε κατευθείαν στο  κτήριο της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου, που θα γινόταν το συνέδριο. Σε αυτό το διάστημα, αποκλείστηκαν δρόμοι, εμποδίστηκαν να περάσουν αυτοκίνητα μπροστά από το κτήριο κλπ. Ομολογουμένως, για τους κατοίκους της πόλης που είναι ασυνήθιστοι σε αυτά, αυτό προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Μεγαλύτερη όμως προκάλεσε σε όσους/ες ήθελαν να έλθουν στο συνέδριο!

Η επόμενη και μεγαλύτερη αναστάτωση, υπήρξε από την στιγμή που ξεκίνησαν οι πορείες προς το κτήριο της Γενικής Γραμματείας. Μέχρι εκείνο το χρονικό διάστημα (περίπου στις 7.30) οι δρόμοι και όλες οι προσβάσεις προς το κτήριο της Γ.Γ. Αιγαίου ήταν ανοιχτές τόσο σε πεζούς όσο και σε οχήματα.

Οι φραγμοί της αστυνομίας, μπήκαν (περίπου στις 7.30) σε δυο σημεία και ο δρόμος αποκλείστηκε μέχρι και το τέλος της ομιλίας και την αποχώρηση του πρωθυπουργού και των συμμετεχόντων (περίπου μέχρι τις 10 το βράδυ)

Το πλήθος που συμμετείχε στην πορεία  των “φορέων” αποχώρησε γύρω στις 9,30, γύρω στις 10 οι “φραγμοί” που είχε βάλλει η αστυνομία αποχώρησαν, αλλά συνεχίστηκε, μέχρι, περίπου τις 12.30 το κυνηγητό των ακροδεξιών που έκαναν τα επεισόδια και επιχείρησαν, μάλιστα, να επιτεθούν, τόσο στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην κατάληψη στο Μπίνειο (που και τα δύο κτήρια βρίσκονται στην άλλη πλευρά της προκυμαίας). Ακόμα, όμως και αυτό το χρονικό διάστημα, η κυκλοφορία ήταν ανοιχτή σε πεζούς και αυτοκίνητα.

Αυτά έγιναν λοιπόν στην μικρή μας πόλη, αυτή ήταν “η αστυνομοκρατία που βασίλευε για δύο μέρες” και προφανώς (αυτό αφορά τους φίλους μας εκτός Μυτιλήνης) αυτά μπορεί να τα επιβεβαιώσει ο κάθε ένας Μυτιληνιός, που είχε αυτές τις ημέρες μια, συνολικότερη, εικόνα του χώρου!