ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Σήμερα 30/4/2020 και μετά την απόφαση του Συμβουλίου των Φυλακών Γρεβενών όσον αφορά την επαναμεταγωγή μου στις φυλακές Κορυδαλλού για την απρόσκοπτη συνέχιση των σπουδών μου, αποφάσισα να σταματήσω την απεργία πείνας και δίψας που έθεσε για δεύτερη φορά την υγεία μου σε κίνδυνο.Έχοντας απομείνει βία 59 κιλά, περιμένω τα αποτελέσματα των αιματολογικών και άλλων συναφών εξετάσεων έτσι ώστε να διαπιστωθούν τυχόν συνέπειες από το απονενοημένο εγχείρημά μου για δεύτερη φορά, που σκοπό είχε όχι μόνο την προστασία των ατομικών μου δικαιωμάτων σε ο,τι αφορά την εκπαίδευση, αλλά και εν συνόλω των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων όλων των κρατουμένων που δοκιμαζόμαστε ως φοιτητές κατά την κράτηση.

Θέλω να διαβεβαιώσω όλους ότι ουδέποτε δημιούργησα ούτε προτίθεμαι στο μέλλον να δημιουργήσω προβλήματα σαν αυτά τα καταγέλαστα που κάποιοι αποπειράθηκαν να μου πιστώσουν. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά ότι πάντοτε λειτουργώ τηρώντας αμεσοδημοκρατικούς κανόνες επιλύοντας κάθε πρόβλημα μέσω του διαλόγου, αποστρεφόμενος την αρχαία ελληνική ρήση «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος».

Αισθάνομαι εδώ την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας ότι στα 41 χρόνια της ζωής μου είναι η πρώτη φορά που έχω βασανιστεί ως οντότηται τόσο βάναυσα. Και δεν εννοώ βέβαια από τη διοίκηση των φυλακών των Γρεβενών: ίσα ισα, οι άνθρωποι εδώ αντιλαμβανόμενοι την κατάσταση μού φέρθηκαν τουλάχιστον δίκαια. Εννοώ την όλη αναξιοπρεπή διαδικασία μεταγωγής μου. Ως άνθρωπος βρίσκομαι σε διαρκή αναζήτηση και εφαρμογή της αριστοτελικής μεσότητας, αποκηρύσσοντας – σύμφωνα με τη δική του τοποθέτηση επί των αρετών – κάθε έλλειψη και κάθε υπερβολή.

Παλεύω καθημερινά με τον εαυτό μου έτσι ώστε να γίνω ένας χρήσιμος, αλληλέγγυος και συμπαραστατικός καλός άνθρωπος για τους συνανθρώπους μου. Ωστόσο, μετά τον αναξιοπρεπή και εξευτελιστικό βασανισμό που υπέστην, δεν ξέρω αν μπορώ να συγχωρήσω τους πραγματικούς υπαίτιους. Αυτό όμως που θέλω και αισθάνομαι την ανάγκη να πω σε όσους μεθόδευσαν την κατάφωρα άδικη και αναίτια μεταγωγή μου είναι ότι η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές. 

Οψόμεθα η ηγεσία των αρμόδιων Υπουργείων που διαχειρίζονται τα του σωφρονιστικού συστήματος να ενσκήψει στα διαχρονικά προβλήματά του, λειτουργώντας αναμορφωτικά. Πρέπει χτες να ελέγξει και να πάψει από τα καθήκοντά τους άμεσα όσους λυμαίνονται το σωφρονιστικό σύστημα με το αζημίωτο για πάνω από τρεις δεκαετίες οικογενειακώς, μη επιτρέποντας τη βελτίωση και την αναμόρφωσή του. Όταν αυτό συμβεί, θα μπορούμε να μιλάμε για σωφρονιστικό σύστημα υπαρκτό.

Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω τον δικηγόρο μου Θανάση Καμπαγιάννη, αυτόν τον πρώτα απ’ όλα υπέροχο άνθρωπο και έπειτα άριστο επαγγελματία. Του χρωστώ τη ζωή μου κυριολεκτικώς. Την Έλενά μου, τον φύλακα άγγελό μου. Την οικογένειά μου, που πάντοτε είναι εκεί. Τους βαθιά αλτρουιστές και δημοκράτες καθηγητές μου, έναν προς έναν, τους τιμώ. Τον κύριο Πέτρο Δαμιανό, διευθυντή του σχολείου Αυλώνα για την πολύτιμη προσφορά του, όπως τότε έτσι και σήμερα. Τους φοιτητές από κάθε σχολή, ιδιαίτερα του Πολιτικού για τα ακαριαία δημοκρατικά αντανακλαστικά τους, λειτουργώντας στην ουσία ως τοποτηρητές-φρουροί του πολιτεύματος ενάντια σε κάθε αντιδημοκρατική αυθαιρεσία όταν παρίσταται ανάγκη.

Τους θαυμάζω και τους σέβομαι. Όλα τα πολιτικά κόμματα που εξέδωσαν δηλώσεις συμπαράστασης και ιδιαίτερα τον γραμματέα του ΜΕΡΑ-25 κύριο Γιάνη Βαρουφάκη για τη σημαντική παρέμβασή του επί του θέματος, καθώς και την κυρία Αγγελική Αδαμοπούλου, βουλευτή του ΜΕΡΑ-25 για την κατάθεση ερώτησης προς τα συναρμόδια Υπουργεία. Όλους τους πολιτικούς φορείς και συλλογικότητες, την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων και όλες τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη θερμή και ανθρώπινη συμπαράστασή τους. Τις υπέροχες και πάντα δίπλα μου καθηγήτριες του ΓΕΛ Πατρών Δώρα, Μαρία και Τερέζα, στις οποίες οφείλω τα πάντα. Τους καλλιτέχνες που προέβησαν σε δημόσιες δηλώσεις συμπαράστασης, τους ευχαριστώ από καρδιάς έναν προς έναν, καθώς και τον κάθε έναν πολίτη ξεχωριστά που βοήθησε με τη συμπαράστασή του στον αγώνα μου για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση αλλά και το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθεροστομίας εν καιρώ δημοκρατίας. 

Ειλικρινά η συμπαράστασή σας μου δημιούργησε ένα υπέροχο συναίσθημα δημοκρατικής πληρότητας και βαθιάς ευγνωμοσύνης που δεν μπορεί παρά να με κάνει καλύτερο άνθρωπο.Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.

Μετά τιμής,Δημάκης Βασίλειος
Γρεβενά 30 Απριλίου 2020

Δήλωση του Θανάση Καμπαγιάννη για τη νίκη του Βασίλη Δημάκη

Σήμερα, η μέρα ξεκίνησε με την υποβολή συμπληρωματικού Υπομνήματος στο Συμβούλιο των Φυλακών Γρεβενών, στο οποίο η Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής διαβίβασε το αίτημα του Βασίλη Δημάκη για επαναμεταγωγή. Επρόκειτο για την αποθέωση της “διάσωσης του προσώπου”: η απόφαση της επαναμεταγωγής. Mετά τον σάλο έπρεπε να ληφθεί από άλλο όργανο από αυτό που αποφάσισε τη μεταγωγή. Και ενώ η διεύθυνση των φυλακών Γρεβενών πραγματικά έσκυψε με ευαισθησία στο πρόβλημα και ήταν καθ’ όλα πρόθυμη και τυπικη, το Συμβούλιο των Φυλακών δεν μπορούσε να συγκληθεί λόγω κωλύματος (ή “κολλήματος” όπως θα έλεγε και το Υπουργείο) των μελών του. Αντιπροτείναμε με καλή πίστη την διά περιφοράς λήψη της απόφασης, αλλά υπήρχε ζήτημα. Ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα γινόταν “διαδικαστικό” και “γραφειοκρατικό”. Κληθήκαμε από διάφορες πλευρές (όχι από τη διεύθυνση των φυλακών Γρεβενών) να πιέσουμε τον Βασίλη Δημάκη να διακόψει με μια “προφορική δέσμευση”. Αλλά αντί για αγωγοί της πίεσης προς το Βασίλη, επιλέξαμε εξαρχής να είμαστε παραστάτες στον αγώνα του. Η δεύτερη τηλεφωνική επικοινωνία με την Γενική Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής ήταν εξίσου ατελέσφορη με την πρώτη: μας είπε “κάντε ο,τι θέλετε”, αλλά ότι η ίδια δεν μπορεί “να παρέμβει σε ανεξάρτητο όργανο”. Στο τέλος αυτού του δραματικού εξάωρου, το τηλέφωνο χτύπησε, το Συμβούλιο είχε συνεδριάσει “διά περιφοράς” και η απόφασή του ήταν η εξής: “Το Συμβούλιο των Φυλακών Γρεβενών κάνει δεκτό το αίτημα του κρατούμενου, ήτοι τη μεταγωγή του σε κατάστημα κράτησης πλησίον του ακαδημαϊκού ιδρύματος στο οποίο σπουδάζει”.

Ο Βασίλης ετοιμάζει τη δήλωση λήξης της απεργίας πείνας και δίψας. Νίκησε γιατί είχε όλες και όλους εσάς: είχε τους καθηγητές του, τους συμφοιτητές του, τον κόσμο που κινητοποιήθηκε, έβγαλε ψηφίσματα, υπέγραψε, μίλησε ανοιχτά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πρόεδρο του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κυριάκο Αθανασίου και όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, που έσωσαν μια ζωή: απέδειξαν ότι είναι δάσκαλοι. Και αυτή είναι μια μεγάλη λέξη.

Η εμπειρία της νομικής συμπαράστασης είναι μια ιδιαίτερη ανθρώπινη εμπειρία, ειδικά όταν παραστέκεσαι σε έναν άνθρωπο σε μια τέτοια κατάσταση ανάγκης. Υπήρξαν σήμερα στιγμές που η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Είχα ευτυχώς, εκτός από τον Βασίλη, συμπαραστάτη και συνοδηγό σ’ αυτή τη μάχη έναν πολύ εκλεκτό άνθρωπο, τον Petros Damianos. Αν και τον ξέρω κάποια 24ωρα, νιώθω ήδη πως με συνδέει μαζί του μια βαθιά φιλία. Σας ευχαριστώ για όλα τα μηνύματα, δεν μπορώ να απαντήσω σε όλα, σας φιλώ όλες και όλους!

Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος του Βασίλη Δημάκη.