Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν χθες από το Υπoυργείο Μεταναστευτικής  Πολιτικής  θα μπορούσαν να είχαν ίχνος ρεαλισμού ή σοβαρότητας αν όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν προηγηθεί:

Α) Η μείωση του πληθυσμού του ΚΥΤ Μόριας, η μεταφορά τους και η διασπορά  τους σε μικρότερες δομές της ενδοχώρας.

Β) Η στελέχωση του ΚΥΤ με τους απαραίτητους εργαζόμενους και επαγγελματίες, που θα υποστήριζαν τις ανάγκες των αιτούντων άσυλο.  (κοινωφελή, ιατρικό προσωπικό κλπ)

Τώρα θα είναι  αφελής κάποιος να πιστέψει ότι μπορεί να ελεγχθεί ένας πληθυσμό 20.000 ανθρώπων περίπου,  που ζει σε άθλιες κι ανθυγιεινές συνθήκες.

Εύλογα,  με βάση τις δεδομένες συνθήκες,  αναρωτιόμαστε μήπως ο ανέφικτος εγκλεισμός (για τον οποίο αρκετοί χαίρονται)  ως το μοναδικό μέτρο,  θα έχει κάποιο αποτέλεσμα η θα είναι  η δικαιολογία για να μην φύγει κανείς  από το νησί και για να δημιουργηθεί μια νέα κλειστή δομή που θα προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες.

Θα έπρεπε ήδη να έχουν υλοποιηθούν άμεσες δράσεις έκτακτης ανάγκης. Μια από αυτές μπορεί να  είναι η κατασκευή και λειτουργία πολύ γρήγορα, μικρής νοσοκομειακής μονάδας στα όρια του ΚΥΤ, σε συνεργασία με όποιες oργανώσεις διαθέτουν διεθνή τεχνογνωσία και εμπειρία και θέλουν να συνδράμουν, όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Προϋπόθεση  για κάτι τέτοιο είναι βέβαια η συναίνεση των κατοίκων της περιοχής, που την θεωρούμε αυτονόητη γιατί η δική τους υγεία διακυβεύεται περισσότερο και μόνο κέρδος θα έχουν από ένα τέτοιο έργο, στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες που ζουν αυτή την εποχή.

ΜΕ ΠΥΞΙΔΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ

Ανδρεαδέλλη Βασιλική

Ζερβού Μαρία

 Μαλλιαρός Δημήτρης

Χιωτέλλη Εριφύλη