“Το Υπουργείο Δικαιοσύνης απευθύνει προς όλους έκκληση υπευθυνότητας και δηλώνει την αποφασιστικότητά του να προασπίσει το αγαθό της ζωής, με όλους τους τρόπους. Οι όψιμοι υποστηρικτές «δικαιωμάτων» τα οποία δεν περιλαμβάνονται στο νόμο ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους”

Η παραπάνω παράγραφος είναι η κατάληξη της ανακοίνωσης που εξέδωσε το Υπουργείο δικαιοσύνης με τίτλο: Νέες διευκρινίσεις για τις εκπαιδευτικές άδειες κρατουμένων. Αφορά την υπόθεση του Βασίλη Δημάκη, του κρατούμενου που βρίσκεται σε απεργία πείνας, κοντά έναν μήνα. Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει και απεργία δίψας. Αυτό που ζητάει είναι να του δοθεί η δυνατότητα  να παρακολουθήσει τα μαθήματα του στο Πολιτικό της Νομικής Σχολής Αθήνας με “βραχιολάκι” γεωεντοπισμού.

Η κατάληξη της ανακοίνωσης, περιλαμβάνει μια απειλή που απευθύνεται προς τον κρατούμενο, απεργό πείνας: Η υποχρεωτική σίτιση είναι αυτό που υπονοεί το Υπουργείο.

«Δεν ήξερα τι να περιμένω. Όταν μου έβαλαν το σωληνάκι δεν αισθάνθηκα τόσο άσχημα, αλλά μετά άρχισε το κάψιμο. Και τότε έγινε αφόρητο. Ένιωθα σαν κάτι να εισέρχεται στον εγκέφαλο μου και να κατεβαίνει μετά στο λαρύγγι μου και πραγματικά δεν μπορούσα να το αντέξω». Αυτά είναι τα λόγια του  Αμερικάνου ηθοποιού και ράπερ  Γιασίν Μπέι, που υποβλήθηκε με τη θέληση του, σε υποχρεωτική σίτιση για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ.

Επίσης, η κατάληξη αυτής της ανακοίνωσης, περιλαμβάνει κάτι, που ακούγεται σαν προειδοποίηση και απειλή ταυτόχρονα και απευθύνεται προς όλους και όλες: “Ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους “οι όψιμοι υποστηρικτές «δικαιωμάτων» τα οποία δεν περιλαμβάνονται στο νόμο“.

Αυτή η ανακοίνωση είναι ντροπιαστική για όλους και για όλες μας. Οχι μόνο γιατί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πολλοί και πολλές από εμάς, συμμετείχαμε  στην πολιτική και κοινωνική μάχη που δόθηκε προ ετών για την εκπαιδευτική άδεια του Νίκου Ρωμανού.

Μια μάχη που είχε σαν αποτέλεσμα “δικαιώματα” που μέχρι εκείνη τη στιγμή “δεν περιλαμβάνονταν στο νόμο” να νομοθετηθούν, έστω και περιορισμένα. Η ντροπή δεν έχει να κάνει ούτε με το γεγονός, ότι τα ίδια επιχειρήματα, αλλά και οι απειλές, που ακούγονταν τότε, ακούγονται και τώρα,  από όσους τότε δεν γνώριζαν και σήμερα “ξεχνούν”, ότι οι κοινωνικοί συσχετισμοί και η κίνηση της κοινωνίας είναι αυτά που πολλές φορές επιβάλουν τους νόμους.

Η ντροπή έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτά τα λόγια, οι απειλές και οι προειδοποιήσεις, εκστομίζονται στο όνομά μας, από κάποιους που θεωρούν ότι μιλούν έχοντας αναφορά σε εμάς.

Θέλουμε να είμαστε καθαροί: Καμία σχέση δεν έχουν με την Αριστερά, τις παραδόσεις, τις αξίες και τους αγώνες της, όλα αυτά που συγκροτούν το ηθικό πλεονέκτημά της δηλαδή, αυτές οι κυνικά εξουσιαστικές λογικές.

Η ανακοίνωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, δεν μιλάει εξ’ ονόματος της Αριστεράς, ακόμα και αν ο αρμόδιος υπουργός, που σαφώς έδωσε την έγκρισή του, θεωρεί ότι είναι, ακόμα, “αριστερός”. Μιλάει στο όνομα του “βαθέως κράτους”, μιλάει στο όνομα των προσωπικών του αγκυλώσεων ή και σκοπιμοτήτων, μιλάει στο όνομα των εξετάσεων που αυτός θέλει να δώσει, μιλάει στο όνομα οποιουδήποτε άλλου, αλλά όχι της Αριστεράς.

Οσο παραμένει στη θέση του, το μήνυμα που εκπέμπεται προς την κοινωνία είναι αυτό της συλλογικής κυβερνητικής κάλυψης και αποδοχής.