Τούς φαίνεται περίεργο πράγμα ο εθελοντισμός όταν πρόκειται για προσφορά προς τους ανθρώπους.
Μπορείτε και πρέπει να δουλεύετε απλήρωτοι, ανασφάλιστοι στα σκλαβοπάζαρα όπου έχουνε μετατραπεί οι εργασιακές σχέσεις, αλλά είναι εξόχως ύποπτο να βοηθάτε τους πρόσφυγες.Το πιο σάπιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, αφού πρώτα πρόβαλλε την απλήρωτη εργασία σαν εθελοντική προϋπόθεση για την σωτηρία της πατρίδας τώρα στήνει έναν ολόκληρο τρομοκρατικό μηχανισμό παρουσίασης της εθελοντικής προσφοράς προς τους πρόσφυγες σαν ύστατη εθνική προδοσία!
Ασφαλώς η καούρα τους δεν είναι ο ρόλος των ΜΚΟ, οι οποίες εξάλλου αποτελούν έναν δικής τους έμπνευσης μηχανισμό διάλυσης του κράτους πρόνοιας και εύκολης, με εξωραϊσμένο προφίλ, παρασιτικής κονόμας. Ασφαλώς και υπάρχουν ”εθελοντές” και εθελοντές. Αλλά εκείνο που τους τρομάζει, η αληθινή τους στόχευση, είναι η ίδια η αλληλεγγύη, σαν επικίνδυνη κοινωνική αξία εν μέσω της. υπό της δικής τους ηγεμονίας, πιο παράλογης και σκοτεινής περιόδου της ανθρώπινης ιστορίας.
Ναι, λοιπόν. Υπάρχουν Έλληνες άνεργοι που μαγειρεύουν για τους πρόσφυγες, και δεν στρέφουν εναντίον τους τα πυρά της υλικής και πνευματικής εξαθλίωσης της χώρας μας. Και μπορεί να ανήκουν ιδεολογικά οπουδήποτε: και αυτό είναι που τους τρομάζει περισσότερο. Υπάρχουν και ξένοι που όντως ήρθαν εδώ συγκλονισμένοι από το δράμα των προσφύγων, και όχι σαν κομμάτι μιας κερδοσκοπικής επιχείρησης. Ακόμα και πέντε να είναι!
”Μα που τα βρήκατε τα λεφτά και ήρθατε σαν εθελοντές;”, ρωτάνε οι δημοσιογράφοι τους ξένους. ”Μα που τον βρήκατε τον χρόνο;” ”Μα που την βρήκατε την διάθεση;”, θα ρωτήσουν και τους ντόπιους.
Τούς φαίνεται περίεργο πράγμα ο εθελοντισμός όταν πρόκειται για προσφορά προς τους ανθρώπους. Αν είναι για την Ολυμπιάδα, ή για να βάλεις πλάτη στο αφεντικό, ή για τον καταναλωτισμό όλα είναι μια χαρά.
