Γράφει ο Δημήτρης Λεοντής

Σημαντικός αριθμός παιδιών και εφήβων μεταναστών παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα, όπως διαταραχές ύπνου, γενικευμένο φόβο, αναπτυξιακές διαταραχές, παλινδρόμηση συμπεριφοράς, ψυχοσωματικά προβλήματα κ.ά.

Οι φοβερές κακουχίες που πέρασαν, το αφιλόξενο πολλές φορές περιβάλλον και ο φόβος της απέλασης έχουν ως αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να βιώνουν μειωμένη συγκέντρωση, μάθηση και αλληλεπίδραση, συμπεριφορές επιρρεπείς σε ατυχήματα, βρέξιμο του κρεβατιού και αδυναμία ελέγχου αρνητικών συναισθημάτων.

Ανησυχητικά υψηλά παραμένουν τα ποσοστά μετατραυματικού στρες, κατάθλιψης, αυτοτραυματισμών και οι απόπειρες αυτοκτονίας.

Τα προβλήματα συνεχίζονται, η ψυχική ηρεμία δεν επέρχεται ούτε μέσα στις δομές φιλοξενίας, όπου λόγω των ακατάλληλων συνθηκών οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν καθημερινό άγχος, φοβίες, ανασφάλειες, έκθεση σε διάφορες μορφές βίας, ιατρικές ανάγκες χωρίς κάλυψη και φόβο απέλασης.

Δεν αποκλείεται η επιδείνωση όλων αυτών των ψυχολογικών προβλημάτων όταν γίνουν κλειστές δομές απομακρυσμένες από τις πόλεις. Άλλωστε τα ψυχολογικά προβλήματα από τον εγκλεισμό λόγω του κορωνοϊού φάνηκαν στην κοινωνία μας και συνεχίζουν να φαίνονται με τις παιδοκτονίες και τις γυναικοκτονίες…