Στρατής Νικολάου
Η αλληλεγγύη ως έννοια σχετίζεται με την συμπαράσταση και την αλληλοβοήθεια και αναφέρεται περισσότερο σε ομάδες ανθρώπων, παρά σε μεμονωμένα άτομα. Αφορά τις σχέσεις που αναπτύσσονται και με τις οποίες συνδέονται οι άνθρωποι μεταξύ τους σε μια κοινότητα.
Σε αντίθεση από την αλληλεγγύη που προσφέρεται σε ίσο προς ίσο, η φιλανθρωπία προσφέρεται από τον δυνατό στον αδύνατο, από τον ισχυρό οικονομικά στον οικονομικά ανίσχυρο, από τον ταξικά ανώτερο στον ταξικά κατώτερο και αναφέρεται σε μεμονωμένα άτομα.
Η αλληλεγγύη στηρίζει το αίτημα ενότητας μεταξύ ατόμων που τους ενώνουν κοινά συμφέροντα, μπορεί να ενώσει την κοινωνία απέναντι σε ένα κοινό σκοπό, να δημιουργήσει στους ανθρώπους κοινή συνείδηση και στάση απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα. Καλλιεργεί την ισότητα και την κοινωνική συνοχή, ενώ η φιλανθρωπία διατηρεί τις ταξικές αποστάσεις και διαφορές μεταξύ των μελών της κοινωνίας, διαιωνίζει τις εξαρτήσεις που (πρέπει να) έχουν οι φτωχοί απέναντι στους πλούσιους.
Να γιατί η αλληλεγγύη αποτελεί ταυτοτικό στοιχείο της Αριστεράς ενώ η Δεξιά αναφέρεται και προωθεί την φιλανθρωπία. Να γιατί τα συστημικά μέσα ενημέρωσης προβάλουν σε κάθε ευκαιρία πράξεις φιλανθρωπίας, ενώ αποκρύπτουν, λοιδορούν ή προσπαθούν να απαξιώσουν με κάθε τρόπο τις πράξεις αλληλεγγύης.
Τα χρόνια της μνημονιακής λιτότητας τα στέκια μεταναστών, οι συλλογικές κουζίνες, οι δράσεις αλληλεγγύης και στήριξης των αδύναμων κοινωνικών ομάδων ποτέ δεν απασχόλησαν τα δελτία των ειδήσεων. Αντιθέτως οι δράσεις της κας Βαρδινογιάννη, η γκλαμουράτη φιλανθρωπία του Πατούλη, οι δωρεές του Μαρινάκη προβάλλονται με κάθε τρόπο.
Αυτή τη στιγμή στη Λέσβο η ανθρώπινη ομάδα που δοκιμάζεται περισσότερο από κάθε άλλη, είναι οι πρόσφυγες. Εγκαταλελειμμένοι από το κράτος και την κυβέρνηση διαβιώνουν σε άσχημες συνθήκες στον ελαιώνα της Μόριας.
Αν η αριστερά στοχεύει πράγματι σε ένα κόσμο πραγματικής δικαιοσύνης, σε μια κοινωνία ισότητας όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων, φύλου ή σεξουαλικού προσδιορισμού, αν πραγματικά προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε όλες τις περιπτώσεις, τότε πρέπει να ξεκινήσει την δράση της για την υπεράσπιση όλων των παραπάνω από τους πρόσφυγες.
Αν η αριστερά δεν ξεκινήσει από την υπεράσπιση των προσφύγων να οικοδομεί τις σχέσεις ισοτιμίας μέσα στην κοινωνία τότε παύει να είναι Αριστερά, αυτοακυρώνεται. Γιατί, αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη αλλά καρτ μέσα σε μια κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει. Εκτός βέβαια αν συνοδεύεται από την υποκρισία. Όμως ούτε η υποκρισία ταιριάζει στην αριστερά. Παραφράζοντας τον Ρήγα θα έλεγα πως ότι, είναι αριστερό είναι και αληθινό.
Την υποκρισία δεν χάνουν να την ξεστομίζουν κάθε φορά οι κήρυκες της ακροδεξιάς λέγοντας «εμείς βοηθήσαμε και βοηθάμε τους πρόσφυγες, αλλά αυτοί δεν το εκτιμούν» θέλοντας να καταστήσουν τους πρόσφυγες απόλυτα υπεύθυνους για την θέση τους και συγχρόνως να απαλλάξουν τον εαυτό τους από κάθε ευθύνη για τις ρατσιστικές και ξενοφοβικές τους απόψεις. Υποκρισία πέρα για πέρα. Κανείς από αυτούς δεν εμφανίστηκε ποτέ σε κανένα πεδίο προσφυγικής κρίσης. Κανείς ποτέ από αυτούς δεν πρόσφερε ούτε ένα ποτήρι νερό στο διψασμένο πρόσφυγα. Το ίδιο βέβαια δεν έκαναν και για κανέναν συμπολίτη μας. Κανείς από τους ακροδεξιούς υποκριτές δεν βγήκε ποτέ να υπερασπιστεί τους συμπολίτες μας από τα μνημόνια, την λιτότητα, τη στέρηση των ανέργων από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το δικαίωμα στην εργασία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Κανείς τους ποτέ δεν πάλεψε, σε αντίθεση με την Αριστερά, να υπερασπιστεί κοινωνικές κατακτήσεις, ανθρώπινα δικαιώματα, μια καλύτερη ζωή για όλους. Αν λείψουν οι πρόσφυγες ο επόμενος στόχος της ακροδεξιάς θα είναι οι πιο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες τις οποίες θα θελήσουν να πετάξουν στον κοινωνικό καιάδα.
Για τους λόγους αυτούς η Αριστερά δεν πρέπει να δεχτεί το πλαίσιο των κινητοποιήσεων της ακροδεξιάς ρητορικής και μισαλλοδοξίας. Η Αριστερά πρέπει να πάρει μέρος στις κινητοποιήσεις με τα δικά της ανθρωποκεντρικά αιτήματα που ως στόχο θα έχουν όχι «να πάρουν τα νησιά μας πίσω» από τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους που η κυβερνητική αναλγησία έχει εναποθέσει στην ζούγκλα της Μόριας αλλά να αποκρούσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για την μετατροπή των νησιών μας σε τεράστια προσφυγικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς και την υπεράσπιση όλων των ανθρώπων ντόπιων και ξένων στο δικαίωμα αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής, που θα βιώνεται με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.
