Για πάνω από 40 χρόνια οι περισσότερες κυβερνήσεις της Δύσης, ασπαζόμενες το δόγμα του ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού, περιέκοπταν τους δημόσιους πόρους και συρρίκνωναν τις υπηρεσίες των εθνικών συστημάτων υγείας.
Στο όνομα μιας αόριστης «οικονομικής αποτελεσματικότητας» που το σπάταλο κράτος αδυνατούσε να επιτύχει, επέλεξαν να μεταβιβάσουν ένα κοινό αγαθό, την υγεία και τη φροντίδα της, στον ιδιωτικό τομέα. Με συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις ιατρεία, εξεταστικά κέντρα, νοσοκομεία πέρασαν στις δυνάμεις της αγοράς και του κέρδους.
Η συνεχής εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας οδήγησε όμως σταδιακά και στον αποκλεισμό από αυτές όσων δεν διέθεταν τα αναγκαία. Κάποιοι πτώχευσαν εξαιτίας μιας πανάκριβης επέμβασης στον ιδιωτικό τομέα. Κάποιοι άλλοι που δεν είχαν, απλώς δεν έκαναν την επέμβαση και πέθαναν. Κάποιοι άλλοι όμως πλούτισαν γεμίζοντας τα χρηματοκιβώτιά τους.
Οι «παράπλευρες» ανθρώπινες απώλειες, η πιθανή αφερεγγυότητα των ιδιωτών παρόχων υπηρεσιών υγείας σε καταστάσεις κρίσεων ουδόλως απασχόλησαν βέβαια τις κυβερνήσεις. Και όλα κυλούσαν ομαλά έως ότου έσκασε ο κορονοϊός και η ανθρωπότητα βυθίστηκε στην ανασφάλεια και τον φόβο.
Απέναντι στον Covid-19, ο «οικονομικά αποτελεσματικός» ιδιωτικός τομέας υγείας δείχνει για την ώρα ανύπαρκτος, ενώ τα υπολείμματα των κρατικών συστημάτων υγείας θυμίζουν περισσότερο χάρτινους πύργους παρά βασική δομή ενός σύγχρονου κράτους. Μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερος κόσμος κατανοεί πλέον ότι η «μετάβαση στην οικονομική αποτελεσματικότητα» τον άφησε επί της ουσίας ανυπεράσπιστο.
Οι κυβερνήσεις, πανικόβλητες, τρέχουν η μία μετά την άλλη τις τελευταίες ημέρες να ανοίξουν τα ταμεία τους ανακοινώνοντας δαπάνες δεκάδων δισεκατομμυρίων για την τόνωση των κρατικών υπηρεσιών υγείας, προσλήψεις ιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, προμήθειες.
Οι ευθύνες τους είναι μεγάλες… Οπως και των αστέρων του νεοφιλελευθερισμού!
