Γράφει ο Δημήτρης Λεοντής

Η αλαζονεία είναι ένα γνώρισμα της συμπεριφοράς του ανθρώπου, το οποίο συναντάται συχνά στην πολιτική ζωή. Πηγάζει από την υπερεκτίμηση του εαυτού και ουσιαστικά απομονώνει το άτομο από τους συνανθρώπους του. Ο αλαζόνας θεωρεί τους άλλους κατώτερους, τους χρησιμοποιεί πολλές φορές σαν αντικείμενα και τους ταπεινώνει. Το πιο προσφιλές του μέσον είναι η ειρωνεία. Ο αλαζόνας βρίσκεται ψηλά στην συνείδηση του, αλλά χαμηλά στην συνείδηση των συνανθρώπων του.

Η αλαζονεία γενικά εξυπηρετεί ως μηχανισμός κάλυψης της ανασφάλειας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης. Είναι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας που χτίζεται από την παιδική ηλικία. Αν και ο καθένας μπορεί να φερθεί υπεροπτικά σε κάποια στιγμή της ζωής του, το πιθανότερο είναι να αποτελεί σταθερό μοτίβο στη ζωή ορισμένων ατόμων.

Όπως όλα τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας, η αλαζονεία μπορεί να είναι εντονότερη ή λιγότερο εμφανής. Ένας αλαζόνας μπορεί να είναι εσωστρεφής, άλλος εξωστρεφής, ακόμη να φτάνει στα όρια της Διαταραχής Ναρκισσιστικής Προσωπικότητας. Παρόλο που η αλαζονεία δεν είναι το ίδιο με το ναρκισσισμό, έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά.

Η αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μας, των αρετών ή αδυναμιών μας, αλλά είναι κάτι το σκληρό γι’ αυτούς που θέλουν να διατηρούν προσωπείο. Όταν όμως πέσουν οι μάσκες, όλα βγαίνουν στο φως…