Είναι κοινά παραδεκτό ότι τα ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα κάθε περιοχής που αποτελούν μέρος της παράδοσης, του πολιτισμού, της μαγειρικής κουζίνας, συμβάλουν στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας. Τα θαλασσινά όστρακα του κόλπου Καλλονής αποτελούν μια πραγματική γαστρονομική απόλαυση που συνδυάζεται με το ούζο, τη θάλασσα, το περιβάλλον, την κουλτούρα του τόπου μας, προβάλουν και διαφημίζουν το νησί μας συμβάλλοντας στην αύξηση των επισκεπτών του, ενώ εξασφαλίζουν εισόδημα όχι μόνο στους οστρακοαλιείς αλλά και σε πολλά άλλα επαγγέλματα (ταβέρνες, ιχθυοπώλες, ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων, κ.α.)
Έτσι, είναι απορίας άξιον πώς στο μέσον της θερινής περιόδου η Περιφέρεια Β. Αιγαίου δια της Κτηνιατρικής της Υπηρεσίας απαγόρευσε την αλιεία, την διακίνηση και την εμπορία οστράκων στον Κόλπο Καλλονής, με εξαίρεση τα «κυδώνια» εφόσον αυτά υποστούν προηγουμένως επεξεργασία εξυγίανσης σε κέντρο καθαρισμού.
Η απορία μας μεγάλωσε ακόμα περισσότερο όταν διαβάσαμε το σκεπτικό της υπ. αρθμ. 7380/4-8-16 Απόφασης με την οποία η Περιφέρεια έλαβε την παραπάνω απόφαση.
Ως λόγος απαγόρευσης της αλίευσης αναφέρεται η μη προσκόμιση στην Διεύθυνση της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας δειγμάτων οστράκων από τους ενδιαφερόμενους οστρακοαλιείς για αποστολή σε εξειδικευμένα εργαστήρια εκτός νησιού ώστε με την πραγματοποίηση εξετάσεων καταλληλότητας (βαρέα μέταλλα, μικροβιακό φορτίο, βιοτοξίνες) να διαπιστωθεί η καταλληλότητά τους, διασφαλίζοντας έτσι την υγεία των καταναλωτών.
Με άλλα λόγια η Περιφέρεια παραδέχεται επίσημα πλέον πως ο ρόλος της Διεύθυνσης της Κτηνιατρικής, στην περίπτωσή μας, είναι να ενεργεί ως απλός παραλήπτης και διακομιστής των δειγμάτων που της φέρνουν οι ίδιοι οι αλιείς. Αυτοπεριορίζεται σε ρόλο καθαρά διεκπεραιωτικό και όχι σε ρόλο ελεγκτικό και αποφασιστικό, όπως αρμόζει σε μια δημόσια υπηρεσία σύμφωνα και με το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί. Η διαδικασία αυτή που επίσημα η πολιτική ηγεσία της Περιφέρειας παραδέχεται ότι ακολουθείται, είναι παράλογη (για να μην πούμε παράνομη) και δεν διασφαλίζει το αδιάβλητο της ελεγκτικής διαδικασίας, που στόχο έχει να προστατεύσει την υγεία των καταναλωτών.
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ο κόλπος της Καλλονής δεν είναι δημόσιος αλλά ιδιωτικός χώρος και η εκμετάλλευσή του γίνεται από ιδιωτική εταιρεία, η οποία προβαίνει η ίδια ως ενδιαφερόμενη στην προσκόμιση δειγμάτων, η Περιφέρεια Β. Αιγαίου δια των υπηρεσιών της, δεν θα έπρεπε να αρκεστεί σ’ αυτό, αλλά παράλληλα θα έπρεπε να διενεργεί η ίδια επίσημες δειγματοληψίες από τα προκαθορισμένα σημεία δειγματοληψίας του Κόλπου, με τη συνδρομή της Λιμενικής Αρχής, ώστε να διασφαλίζεται το αδιάβλητο της διαδικασίας, όπως προβλέπεται από τις διατάξεις της εθνικής και της κοινοτικής νομοθεσίας, ώστε τα αποτελέσματά των μετρήσεων να μην είναι αμφισβητήσιμα.
Όμως η παραπάνω διαδικασία όπως φαίνεται δεν ακολουθήθηκε και έτσι τα ερωτήματα που γεννούνται είναι πολλά.
Ποια νομοθεσία υποχρεώνει τον οστρακοαλιέα του Κόλπου να προσκομίσει δείγματα οστράκων στην κτηνιατρική υπηρεσία;
Υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για το κλείσιμο και το άνοιγμα του κόλπου στην αλιεία και εμπορία οστράκων ή αυτό γίνεται κατόπιν οικειοθελούς προσκόμισης δειγμάτων από τους οστρακοαλειείς; Και, αν ναι, πώς είναι δυνατόν οι οστρακοαλιείς να προσκόμισαν δείγματα μόνο για τα «Κυδώνια» και όχι για τα υπόλοιπα όστρακα;
Πως μπορεί στις περιπτώσεις αυτές να ταυτοποιηθεί η προέλευση του δείγματος και το αδιάβλητο της δειγματοληψίας;
Έχει ξανασυμβεί και πόσες φορές η διαδικασία αυτή και αν ναι έχει συνοδευτεί με κλείσιμο του κόλπου;
Η σχετική νομοθεσία προβλέπει κατά κανόνα την εβδομαδιαία λήψη δειγμάτων οστράκων με συγκεκριμένη διαδικασία. Το διασφάλιζε αυτό το αρμόδιο τμήμα της κτηνιατρικής υπηρεσίας;
Η εξυγίανση των οστράκων επιτηρείται, ώστε να εξασφαλίζεται η υγιεινή και η ασφάλεια του συγκεκριμένου τροφίμου πριν φτάσει στο πιάτο του καταναλωτή;
Με τα παραπάνω δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της καταλληλότητας των οστράκων που έχουν καταναλωθεί. Όμως με τέτοιες διαδικασίες, με τέτοιες αποφάσεις και κυρίως με τέτοιες πρακτικές της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας είναι εύλογες οι απορίες και τα ερωτήματα τα οποία η πολιτική ηγεσία της Περιφέρειας Β. Αιγαίου έχει την υποχρέωση να απαντήσει και να μη σιωπήσει όπως συχνά κάνει τελευταία στα θέματα δημοσίου διαλόγου που αφορούν Υπηρεσίες της.
